BEKLE GÖR

                    Dip çukurlarda karanlık odalardayım. Gerçeğin dışında ve gerçeğe yakın düşlerin  içinde belki de tutar diye göle yoğurt çaldığım. Katıksız azıksız yemeklerdeyim. Belki tutar ya umutlar da olmasa yaşayamaz ki insan belki kapı çalar belki hamur mayalanır taşar, belki beni hatırlar unutmamıştır belki, belkilerle geçen bir zaman sürecinde kendine gelebilmene gerçeğe dönüşebilmen de sana ne lazım? Bana yine karamsar düşler kaldı somurtmak olmaz olmaz demek. Bekle gör. Bu cümle beynimden silindi gitti. Daha sonra kelimesi o da silindi gitti, sonrası da boşluk yokluk umutsuzluk, yarınlar da geldi geçti, her hayal bitti umutlar tükendi. Bir umut kapısı çilekeş  ömrünün son durağında bana nefes aldıracak bir umut kapısı . Dilek istek ve muradımın gerçekleşmesi dileğiyle bir el, bir kapı bir tık tık kalp atışları gibi ritimli olmasa da olur. Olacağını bileyim onun umudu ile de yaşarım gelecek günlerime ait güzel hayaller kurarım. Beklentilerim çok hayata dair ya tutarsa diye mayaladığım hamurlarım çok. Özümde iç dünyamın meyve tohumlarından olan içimde ektiğim bereketlendirdiğim  biçmenin  arifesindeyim bunu da hissediyorum. Bu hissin sancısı ile kıvranıyorum. Daha ne kadar daha bekle gör. Rabbim elbette hayırlısını verir. Bekle gör en iyisini verir. Bekle gör inşallah. Rabbim tüm tevekkülüm sanadır. Senden başka gidebileceğim bir kapım da yok. Beni ancak sen anlarsın. Rabbim ne güzel tecelli edensin. Kendine yakışanı verirsin.