ARAP SAÇI

       İnsanlar içinde de bir bilmece. Kendini sığınağında kendini gizlediğinde rahat edebiliyor.  Şehrin göbeğinde yaşıyor olması okumuş olması da bu gerçeği değiştirmiyor. Zıtlıklar karmakarışık duygular çarpışıp duruyor. Tekbir kelime etmiyor. Konuşmuyor. Aksi tarafı bedeni de rahat rahat oturuyor. Talihsiz  kendi kendine iç dünyasında hayallerinden bahsediyor. Deliler sadece kendi kendileriyle konuşur😜 Her defasında dışarıdan bir tepki bir ileti bir mürşit bir dokunuş bekliyor.      İletişimdeki eksik tarafları konuş ki seni görebileyim de gizlidir. Kim tahmin edebilir? Konuşmasan seni tanıyamam ki. Hem sıcak hem soğuk yapım insanları kendimden uzaklaştırmaya yetti. Zihninden geçenleri anlatman için mimik el kol hareketlerin ve kıyafetlerin konuşmayınca hepsi yarım kaldı. Kendimi ne zaman sorgulamaya kalksam hep bu eksikliğim yüzünden kendimin kaybettiğini yenildiğimi anlarım. Kendimce kurduğum problemlere verdiğim cevap. Konuşursan sır perdesi aralanır siyahın içindeki beyaz aydınlanır.

     Her zaman ideallerim ölçüsünde dik dururum yalnız giderim. Kendime yapay ve yapmacık olan ne yeni bir kılıf, ne de kılık ne de maske, hiçbir şey istemem soğuk duvarlara da ihtiyacım yok. Soğuk duygularıma itici sinir uçlarıma karşı meydan savaşı veriyorum ben.

        Ben hayal dünyasının insanıyım hayallerimin içinde dolaşırım çoğu kez bazen size çok saçma sapan gelebilir. Ben kendi kendime gülerim bazen kendimi saklarım göstermem size sizleri şaşırtırım şöyle aynı yöne iki defa tekrar tekrar bakarsınız. Duygularımın içinde saklanmak kendimin sırlı dünyasına yolculuk yapmak gibi bir çalışma isteğim yoktu kendiliğinden oluştu. Kendimi gizlemek diye bir şey de aklıma gelmiyordu ama anlatamıyordum, anlaşılamıyordum, hep haklı iken haksız konuma düşüyordum. Bu da haliyle kedi fare oyununa dönüştü. Ben kimim? Haydi bulun beni yakalayın. Sen çok fena bir faresin şimdi seni yakalayacağım. Yakalayamazsın çünkü beni tanımıyorsun.