
Beynime hafızama bir darbe
daha indiremem hep böyle olmadı mı? Önce bir toz bulutu sonra yoğun bir sis
perdesi hep grileşmiş rüyalar her yer gri her yer karanlık, makber. Yıllarca
keskin bir bıçak üzerinde yürümeye seni zorlayan hafızana biriktirdiğin kirli
anıların. İşte bu yüzdendir belki de taze capcanlı neşeli sevecen güzel
anılarına yer kalmıyor belleğinde onları hatırlamak istediğin halde
unutuyorsun. Kirli duyguların anıları daha baskın geliyor. Yani kindarlığın çokbilmiş
ustalığı, kirli anılara ihtiyaç duyuyor. Her defasında farklı bir anısı da yok aslında
onu teşvik eden de yakın çevresi. Hatıraların nasıl da belleğinden çıkıp
duygularına çarptığını beyninden gözlerine dudaklarına yayıldığını yüz şeklinin
nasıl çirkinleştiğini onu gözlemleyenlerin kendilerini nasıl bir önlem almaya
ittiğini bilir. Kendisi üzerinde defalarca denemeler yapar. Tam eşiği geçmek
üzere iken tez canlı öfkesi kinini çağırdığında, aslında ortada hiç bir şey yok
iken birkaç saniye içinde düşünmeden cesaretle atladığı öfkesi dilinden dökülen
sözler. Pişkin ruhu bu yaptığından utanıp kendi içine çekildiğinde kayıp giden
hatıraları yine belleğinin en has köşesinde.
Koruyucu
bellek, ben hatırlamıyorum bilmiyorum unuttum diyor. Ne acı. ''Anne benim çocukluğumu
anlat,'' onu geç, dün akşam ne yemeği
yemiştik? Onu da geç, ''Az önce size para üstü vermemiş miydim? Onu da geç. Siz
kimsiniz ben sizi tanımıyorum? Ben az önce gelmiştim mavi tişört almıştım. Evet
hatırladım renkler belirleyici oluyor. Çoğu kez ben bu gün akşama kadar ne
yaptım diye kara kalem not tutarım. Günlük envanter çıkartıyorum akşamdan akşama sadece hafızamı canlı tutmak için.
Kendi keyfimde
mırıldanırken uysal bir şekilde kendimi okşarken geçmişten hiç beklemediğim bir
aile dostunun bana yönelmesi elimdeki fındıkları duvara fırlatışım farkında
olmadan ne oldu birden bende anlamadım. Bir balonun patlaması gibi içimde sanki
bir şey patladı. Yapı taşlarım yerinden oynadı güneşli bir günüm karanlık oldu
aniden. Bu geçmişten gelen karanlık kişi benim ruhumda nasıl bir tahribat
yapmış ki şimdi depremlerini yaşıyorum. Dedim ya duygu insanına ancak
duygularına hitap eden bir hatıra böyle şiddetli yerinden sarsabilir. Defol çık
git hayatımdan pist pist kedi defol geçmişimin tanığı acı reçetesi sevgisiz
bunak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder