ŞEHİR VE MERAK

      Şehirde büyümüş bir köylü gibi davranıyorum. 
Köyde yaşayanlar şehir hayatına merak ve özentileri onları her şeye doyumsuz yapıyor. Şehirde her şeyi dobra dobra yaşamak istiyorlar. Bir doyumsuzluk içinde her gördüklerine saldırıyorlar. Oysa ben şehrin bütün nimetlerinin içinde yüzerken her şey tatsız tuzsuz geliyor. Şanslı taraflarımı görmezden gelip ertelemeler, oyalanmalar, ihmalkarlık zinciri ayağına gelen fırsatları bana göstermiyor. Şehir bana merak kokmuyor. Kendimi merak ettiğim kadar. En çekingen taraflarımın en gizli duygularımın miktar ve derecelerini merak ettiğim kadar. İdeal düşüncelerim var kaskatı duvar gibi önümde duruyor. Duvar gibi tıpkı beni bir adım öne attırmıyor. Korkaklık ve cesaretsizlik çemberi altında yok olup gidiyorlar. Ya günümüz gençleri öyle mi yapıyor? Afacan çocuklar? Hepsi kendilerini anlatma yeteneğine sahip dilleri papuç gibi, meraklı bakışlar kendilerine çevrilmiş, merak duyguları uyandırılmış, hedefleri var ulaşmak istedikleri almışlar yanlarına erzaklarını çıkmışlar yola cesaret azim ve kararlılıkla.